"Το θρησκευτικό συναίσθημα, λέει, υπερκαλύπτει ό,τι χάθηκε. Μα δεν χάθηκε τίποτα. Γιατί να ψάχνουμε για το υποκατάστατο των νεανικών επιθυμιών όταν αυτές δεν εξαντλούνται σ' εμάς, Ένα καταστρεπτικό, μάλιστα, υποκατάστατο. Η σκέψη και το σώμα μας, συνεχίζουν να αγαλλιούν και να ευφραίνονται μέχρι τέλους. Τι να το κάνουμε το υποκατάστατο; Τι να κάνουμε την παρηγοριά, όταν έχουμε τη σόμα; Τον κατευνασμό, όταν έχουμε κοινωνική τάξη;» «Ἄρα πιστεύετε ότι δεν υπάρχει Θεός». «Όχι, μάλλον υπάρχει». «Τότε...» Ο Μουσταφά Μοντ τον διέκοψε. «Η παρουσία του εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο. Στην προ-σύγχρονη εποχή, η παρουσία του εκδηλωνόταν με τον τρόπο που περιγράφεται σ' αυτά τα βιβλία. Τώρα...» «Τώρα πώς εκδηλώνεται;» ρώτησε ο Άγριος. «Ως απουσία, λες και δεν υπήρξε ποτέ». «Αυτό· είναι σφάλμα δικό σας». «Πέστε το σφάλμα του πολιτισμού. Ο Θεός δεν συμβαδίζει με τη μηχανική, την επιστημονική ιατρική και την καθολική ευτυχία. Πρέπει να επιλέξεις. Ο πολιτισμός μας προτίμησε τη δεύτερη λύση. Γι' αυτό φυλάω τα βιβλία κλειδωμένα στο ντουλάπι. Είναι βλάσφημα. Οι άνθρωποι θα κλονίζονταν...»

"Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος" - Aldus Huxley