"«Ναι, ήταν υπέροχα», υποκρίθηκε στρέφοντας το βλέμμα του άλλου. Ο εκστασιασμός της, μεγέθυνε τη δική του απομόνωση. Η όλη διαδικασία τον είχε αφήσει αδιάφορο. Ήταν πάλι μόνος, πιο μόνος μάλιστα. Το Υπέρτατο Ον δεν τον είχε αγγίξει, ούτε μες στην αγκαλιά της Μοργκάνα. Πέρασε από το πορφυρό ημίφως στο συνηθισμένο ηλεκτρικό φωτισμό της ταράτσας, με πιο έντονη την αυτοσυνείδηση της θέσης του. Αγωνία τον κατάκλυζε. Ήταν απελπισμένος και ίσως τελικά να έφταιγε ο ίδιος. «Πραγματικά υπέροχα», επανέλαβε κάτω από την πίεση του αποδοκιμαστικού βλέμματος της Φιφύ. Αλλά το μόνο που του είχε μείνει, ήταν το άσχημο φρύδι της Μοργκάνα"

"Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος" - Aldus Huxley