"Όμως τώρα το ένιωθα, όπως το νιώθει και ο λύκος· ότι για τον πόνο της απώλειας δεν υπάρχει γιατρειά, όμως ο θυμός κατασπαράζει και μόνο έτσι γεμίζει το κενό που υπάρχει στα σωθικά....Η δίψα που με είχε καταλάβει δεν μπορούσε να κατασιγαστεί με τίποτα. Τους ανθρώπους, που μπορούσαν να πεθάνουν, τους σκότωνα· το αίμα τους κυλούσε απ' τον πέλεκυ κι έκανε τα δάχτυλά μου να κολλούν. Όμως τον πόνο μέσα μου, δεν μπορούσα να τον σκοτώσω· δεν μπορούσα να σκοτώσω τη μοίρα, ούτε τους θεούς ούτε τη γνώση που ξέσκιζε την καρδιά μου ότι ήμουν θυμωμένος και μαζί της....Είχε σώσει τη ζωή του άντρα της για να θρηνεί το θάνατό της. Όμως η μοίρα είχε καλέσει το βασιλιά κι ο βασιλιάς είχε πεθάνει."

"Ο ταύρος από τη θάλασσα" - Mairy Renault